Vergaande rechterlijke maatregelen bij weigering omgang

Een hereniging van vader en zoon. Zou het er ooit van komen? Vader hoopte daarop maar had nooit kunnen geloven dat het echt zover zou komen. Hij had zijn zoon lange tijd niet gezien en miste hem zeer. Vader en moeder waren in 2012 met ruzie uit elkaar gegaan. Een ouderschapsplan werd gemaakt en bekrachtigd door de rechtbank maar moeder hield zich er van begin af aan niet aan. In het begin zag vader zijn zoon van toen 4  jaar oud regelmatig, maar alleen als moeder het toestond. Het was duidelijk dat moeder vader als persoon niet mocht en ook niet nodig had. Zij zag het belang er niet van in dat haar zoon een vader nodig had en zijn vader ook wilde zien. Vader had geen keuze dan om een procedure te starten.

Er waren veel zittingen en iedere keer beloofde moeder dat zij voortaan de zorgregeling zou nakomen. En iedere keer kwam moeder haar toezeggingen niet na, ook niet nadat dwangsommen werden opgelegd. Bijna alle mogelijke trajecten werden gevolgd: begeleiding van Jeugdbescherming, Flexus Jeugdplein, mediation en zelfs een ondertoezichtstelling werd opgelegd. Dit duurde allemaal heel lang en in de tussentijd zag vader zijn zoon niet. Dan is er iedere keer de vraag: hoe lang ga je met procedures door? Wat doe je je kind aan? Wat doe je jezelf aan? Toch is er een kind waar je van houdt en dat ook jou nodig heeft en dan geef je niet zo snel op.

In het kader van de ondertoezichtstelling werd de omgang omgezet naar begeleide omgang. Begeleide omgang was wrang voor vader, maar beter dan niets dacht hij. Vader mocht zijn zoon om de twee weken gedurende één uur zien. De ontmoetingen waren leuk voor zowel vader als zoon en vader kreeg weer hoop. Maar na drie keer vond moeder dat wel genoeg en aan verdere begeleide omgang werkte zij niet meer mee. Vader wist zich geen raad. Ook Jeugdbescherming wist zich geen raad. Moeder klaagde over de jeugdbeschermers en die werden dan steeds gewisseld. Het leek uitzichtloos. Wat doe je als een moeder echt niet wil, ook nog de zaak traineert, steeds maar uitstel vraagt van zittingen en steeds ter zitting aan de rechters toezegt voortaan wel bereid te zijn de omgangsregeling na te komen? Er moest iets gebeuren.

Ik heb voor vader een aanvullend verzoek ingediend en verzocht om het eenhoofdig gezag voor hem. Niet met de bedoeling om het kind bij zijn moeder weg te halen. Dat zou heel ingrijpend zijn voor het kind dat uiteraard van zijn moeder hield. Dat wilde vader het kind niet aandoen. De gezagswijziging was bedoeld als uiterste dwangmiddel om de omgang te forceren. Na nog vier zittingen, waarbij de (ontzettend geduldige) rechter steeds tegen moeder zei dat het 5 voor 12 was en haar telkens weer een laatste kans gaf, kwam eindelijk de laatste zitting waarbij drie rechters de knoop hebben doorgehakt en vader belast hebben met het eenhoofdig gezag. Dat leek aanvankelijk te werken. Moeder had het gezag niet meer, maar het kind woonde nog steeds bij zijn moeder. Vader haalde het kind om de twee weken op voor een weekend bij hem thuis. Na het eerste weekend ontving ik van de grootouders vaderszijde een foto van een zeer gelukkige vader en zoon tijdens hun eerste weekend samen na drie lange jaren. Dat is voor een advocaat de slagroom op de taart. Helaas was deze gang van zaken van korte duur. Moeder stopte de omgang weer. Echter nu had vader de bevoegdheid om de hoofdverblijfplaats van zijn zoon te bepalen, gelet op het eenhoofdig gezag. Hij wilde niet dat het zover moest komen, maar omdat het ook niet goed ging met het kind (inmiddels 8 jaar oud) op school en met zijn verdere sociaal-emotionele ontwikkeling is in overleg met Jeugdbescherming het kind bij zijn vader gaan wonen.

Er is nu omgang tussen moeder en zoon. Vader werkt daar aan mee. Een verrassende uitkomst van de zaak, triest voor de moeder en ingrijpend voor het kind. Maar het kind is in goede handen en wordt liefdevol verzorgd door zijn vader. Vader stond open voor advies, hij luisterde goed, hij overvroeg niet en hij toonde geduld. Soms moet je een lange weg gaan voordat je je doel bereikt. Als moeder een andere houding had ingenomen, had de zaak heel anders kunnen worden opgelost nu vader niet uit was op deze uitkomst. Zo ver komt het meestal niet, zoals in deze zaak, maar het geeft stof tot nadenken.