U of uw ex wil met uw kind naar het buitenland verhuizen - wat nu?

In deze tijd van globalisering komen verhuizingen, ook naar het buitenland, veel voor. Kinderen moeten wennen aan de nieuwe leefsituatie, nieuwe school, soms een nieuwe taal en nieuwe vrienden maken. Niets aan de hand. Kinderen uit een stabiel gezin kunnen veel hebben. Ouders hebben het gewild en gepland en alhoewel verhuizen ingrijpend is, gaat het meestal goed en is het nog leuk ook.

Maar dan gaat u uit elkaar en de ouder die de hoofdzorg voor de kinderen heeft, wil gaan verhuizen. Vanwege heimwee terug naar het thuisland, vanwege een nieuwe partner elders in het land, vanwege een nieuwe baan, of om een nieuwe start elders te maken.

En dan wordt u plotseling beperkt in uw bewegingsvrijheid, want dat kan zomaar niet meer. Wel als de verhoudingen goed zijn met uw ex en hij (ik ga even uit van de traditionele verhoudingen waarin de moeder de hoofdzorg heeft en wil verhuizen) de verhuizing geen probleem vindt.

Maar wat als de achterblijvende ouder die een hechte band heeft met zijn kinderen pertinent weigert? Dan kunt u niet gaan... In de wet is bepaald dat ouders met gezag mogen bepalen wat het hoofdverblijf is van hun kinderen. Het is een gezamenlijke beslissing van de ouders en als die er niet uit komen, dan neemt de rechter de beslissing.

Een verhuizing zonder toestemming kan u duur komen te staan. Als u met uw kind naar het buitenland vertrekt, is er sprake van 'kinderontvoering'. Dat klinkt naar, want bij ontvoeringen denk je aan criminelen, niet aan ouders die van hun kinderen houden. De juridische definitie van kinderontvoering is 'ongeoorloofde overbrenging in strijd met het gezag'. En zoals gezegd houdt het gezag in dat een beslissing over het hoofdverblijf van het kind in overleg gaat. Als u in Nederland verhuist, heeft u óók in strijd met het gezag gehandeld en dat kan grote consequenties hebben. In het ergste geval moet u terugverhuizen en/of uw kind krijgt voortaan het hoofdverblijf bij de achterblijvende ouder.

Wat moet u doen?

Communiceren met uw ex. Veel praten, veel uitleggen. Voor diegene die weg wil, is het belangrijk oog te hebben voor de omgang tussen de achterblijvende ouder en het kind. Voor de achterblijvende ouder is het belangrijk (de band met uw kind goed te hebben opgebouwd en) oog te hebben voor de wensen van de vertrekkende ouder. Hoe kan het contact in de nieuwe situatie vorm krijgen? Hoe kan de ander gecompenseerd worden als de zorgverdelingsregeling door de verhuizing wordt aangetast? Wat is nu het belang van uw kind? Kinderen hebben zoveel meer aan ouders die niet met elkaar strijden maar na de scheiding weer een gelukkig zelfstandig bestaan kunnen hebben.

Wanneer beide ouders er niet uit komen, volgt vaak een bittere strijd bij de rechter. Er zijn geen winnaars in dat geval. Eén van de ouders krijgt uiteindelijk wel 'gelijk', maar dan is de andere partij de grote verliezer en bottom line lijdt het kind daaronder en iedereen verliest iets.

Ik sta vaak ouders bij die te maken hebben met een verhuiswens, ofwel binnen Nederland ofwel naar het buitenland.1 De ideale situatie is om ouders om de tafel te krijgen en de onderliggende wensen in plaats van de tegenovergestelde standpunten te bespreken. Dat lukt helaas niet altijd.

In dat geval wordt er geprocedeerd. Dat kan namens de verzoekende partij die wil verhuizen, maar ook namens de ouder die niet wenst dat er verhuisd wordt. In dat geval beslist dus een derde, de rechter. Het is dan zaak om de rechter te voorzien van informatie. Ook de houding van de betreffende ouder, zowel in als buiten de rechtbank, is belangrijk. Onderdeel van het zijn van advocaat is om de cliënt(e) te adviseren en te coachen teneinde een voor die cliënt (e), maar ook voor het kind zo goed als mogelijk resultaat te verkrijgen.

Het voortraject en het procederen zelf vraagt om inzicht in de vaak complexe problematiek omtrent (internationale) verhuizingen en om juiste advisering en coaching. Mocht u op een dergelijk probleem stuiten, bel dan gerust voor nader advies. Met een schat van ervaring in dergelijke zaken weet ik zeker dat ik u verder op weg kan helpen. 

1. Zie bijv. Rechtbank Amsterdam 4 december 2014, RFR 2015/115, ECLI:NL:RBAMS:8207. Hof Amsterdam heeft de uitspraak bekrachtigd, ECLI:NL:GHAMS:2015:3593.